Op weg naar samenhang
Als technologie ontwikkelaar wil je impact maken. Je wil dat de technologie doet waar je samen met je team, klanten en partners superhard aan werkt. De eerste euforie is groot wanneer je de eerste cases hebt waarbij impact zichtbaar is. Niets staat je dan nog in de weg om de impact schaal te gaan vergroten… tenminste dat denk je ?
De praktijk leert ons iedere dag dat dit anders ligt. Het is vooral vallen en opstaan. Dat we met goede resultaten ook net zo veel uitdagingen tegenkomen. En dat we heel veel vragen van bijvoorbeeld zorgmedewerkers. Technologie is nooit meteen ‘First time Right’. Het is ontwikkelen, testen en bijschaven. Eén zwaluw maakt nog geen zomer dus het eerste succes zegt nog niets.
Kijken we dan naar die grote maatschappelijke uitdaging. De stijgende zorgkosten, de vergrijzing, het personeelstekort en de werkdruk. Dan moet je als leverancier heel snel concluderen dat alleen jij dat probleem niet gaat oplossen. Als we alleen maar naar onszelf blijven kijken, dan blijft de impact altijd beperkt. Minister Conny Helder zei het goed, tijdens het ICT & Health congres. “Zonder samenhang hierin aan te brengen, blijven we bezig met puntoplossingen.”
Hoe dan?
Dus we moeten het samen doen. Dat klinkt simpel maar is het natuurlijk helemaal niet. En hoe pak je dat aan? Hoe sluiten we bij elkaar aan en zorgen we dat we met elkaar die samenhang voor elkaar krijgen. Hierin in acht nemend dat iedereen zo zijn eigen motivatie, beweegredenen, deadlines en andere uitdagingen heeft.
Alleen technische innovatie is niet dé oplossing. We moeten ook gaan innoveren op een ander vlak. De processen aanpassen waarin technologie met het team samenwerkt. Volledig anders kijken naar de zorgvraag en de oplossing. Geen technologie in bestaande processen duwen. We moeten niet verbeteren maar vernieuwen.
Niet veranderen maar vernieuwen
Dat laatste inzicht kreeg ik ooit tijdens een keynote van Rob Adams. Hij kan op een fantastische manier vertellen over het verschil tussen verbeteren en vernieuwen. Verbeteren is belangrijk, tegenwoordig noemen we dat ook vaak optimaliseren, iets wat vaak al goed is nog beter maken. Dat is precies niet wat we moeten doen. Niet alleen technologische innovatie is nodig maar juist ook innovatie op de werkvloer. Maar daar zit, als ik de theorie van Rob Adams moet geloven, nu precies de uitdaging. Om te kunnen vernieuwen heb je vaak chaos nodig (denk maar aan de coronacrisis). De orde binnen organisaties, het maakt niet eens uit of het de zorg is of een andere sector, laat vaak geen chaos toe. In het geval van de zorg is dat natuurlijk ook onmogelijk. De zorg van nu moet ook gewaarborgd blijven. We zagen tijdens corona dat veel zorg werd uitgesteld en dat kan natuurlijk niet.
Yes, we hebben chaos nodig!
En toch pleit ik voor chaos maar dan niet binnen het ziekenhuis of de zorginstelling. Maar laten we georganiseerde chaos maken van bestaande processen. Zorgvragen in kaart brengen en d.m.v. de chaos die je in de toekomst verwacht. Dus beeld je in, dat we niets doen en alles houden zoals het nu is. Probeer dan maar oplossingen te bedenken. Bedenk wat het dilemma van de ouderenzorgmedewerker over 5 jaar is of misschien zelfs wel van de medewerker nu. Als we deze chaos kunnen voorzien dan kunnen we ook nu al nadenken over hoe we het moeten oplossen. Alleen een robot of alleen een sensor is dan echt niet de oplossing. De samenhang van technologie maar vooral ook hoe je de zorgvraag benaderd vanuit het proces. Hoe zou het zijn als we het echt helemaal anders gaan doen…?
Doe je mee?
Wie gaat er met mij mee op zoek naar de fictieve maar oh zo realistische chaos van de toekomst? Want dan, ik ben ervan overtuigd, gaan we oplossingen bedenken vanuit samenwerken en samenhang tussen mens en alle technologische middelen samen met altijd de zorgvraag en dus ook de mens centraal.